OSIĄGNIĘTY REZULTAT
Rezultat ten badacze interpretują odwołując się do teorii katharsis, która głosi, że przemoc w mediach pełni w odniesieniu do widza funkcję namiastki czy wentyla, umożliwiając mu — poprzez sprzyjające identyfikacji (receptywne, „odbiorcze”) zaangażowanie się w przedstawianą przemoc — zaniechanie własnej (aktywnej) agresji. Utrzymują oni także, że zgodnie z teorią powstrzymania brak gwałtownych reakcji po prezentacji przemocy u osób z grupy eksperymentalnej może tłumaczyć się silnym zahamowaniem potrzeb agresywnych. Dochodzą również do wniosku, że młodzieży z grupy kontrolnej, dla której przeznaczono program o treściach „pokojowych”, w mniejszym stopniu mogła przeżywać swoje agresywne impulsy w świecie fantazji. Oglądanie agresji w telewizji zmniejszyło acting-out (uzewnętrznienie) przemocy, zwłaszcza u młodzieży agresywnej wywodzącej się z klas niższych, która ma niewielkie psychiczne możliwości uporania się z rzeczywiście silnymi impulsami agresywnymi z powodu niedostatecznie rozwiniętej wyobraźni .
